Κορωνοϊός: Το αόρατο πρόσωπο του θανάτου
Το άρθρο του Νίκου Σιδέρη δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα των συντακτών, 28/3/2020 Αόρατο καθεαυτό, αλλά πνιγηρά απτό, το φάσμα του Μεγάλου Θεριστή απόκτησε άλλο ένα όνομα: κορονοϊός. Αρκετοί θεωρούν τη μιντιακή…
Ταύτιση και Αυτοαναφορά ή Ασυνείδητο Λόγος Φιλόσοφος
ΤΟ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟ ΦΙΛΟΣΟΦΕΙ; Το φροϋδικό ασυνείδητο, στις ποικίλες εκφάνσεις του, θέτει με τον δικό του τρόπο, το καθολικό, για τ' ανθρώπινα, ζήτημα των "μορφών που σημαίνουν". Η ψυχανάλυση, τόσο σαν…
Η ψυχική ισορροπία και υγεία των παιδιών στην εποχή της κρίσης – Ημερίδα στον Πολυχώρο Μεταίχμιο
Το ερώτημα Πώς μπορούμε να κάνουμε τη γνώση για την κρίση κτήμα της παιδικής ψυχής, χωρίς να την παραβιάζουμε και χωρίς να μιλάμε στο κενό; Αυτό είναι το θέμα μας.…
Έφηβος – οικογένεια: συνάντηση – αποχωρισμός
Συμπαιγνία των διαδικασιών
Πολλά πράγματα κάνουν την εφηβεία μια περίοδο λεπτή και δύσκολη:
— Η φύση, που ωριμάζει το σώμα
— Η κοινωνία, που από ένα παιδί διαμορφώνει έναν ενήλικο
— Η οικογένεια, που οφείλει να εφοδιάσει ένα μέλος της με όσα χρειάζεται για να ζει ανεξάρτητα, χωρίς να κόψει κάθε δεσμό μαζί της
— Η ψυχή, που βρίσκεται αντιμέτωπη και με προβλήματα παιδιού και με προβλήματα ενηλίκου.
(περισσότερα…)
Η σκέψη της σωματικής δυσλειτουργίας
Η σκέψη ως αντικείμενο της σκέψης
Η σκέψη ως αντικείμενο της σκέψης, ιδού κάτι πολύπλοκο. Οι πειρασμοί του ναρκισσισμού και τα παράδοξα της αυτοαναφοράς καραδοκούν και καθιστούν το διάβημα λεπτότατο και ανοιχτό, αν όχι και αβέβαιο.
(περισσότερα…)
Η ματαιότητα των ουσιωδών ερώτων
[Τι είναι ο έρωτας;]
Ο έρωτας είναι μία ιδιότυπη σύνδεση ανάμεσα στη μαγεία και τα πράγματα. Ειδοποιό στοιχείο της είναι μία τρομακτική απαίτηση. Η απαίτηση για προνομιακή (και, συνήθως, αποκλειστική) θέση μέσα στον πόθο και, ευρύτερα, στην ψυχή του άλλου. Δεν υφίσταται έρωτας που να μην εμπεριέχει και μια απαίτηση πόθου – απαίτηση τελικά και σαρκική. Όμως ο πόθος δεν εξαντλεί το παιχνίδι. Αν είμαι ερωτευμένος, τοποθετώ τον άλλον σε μία τέτοια θέση, που εκπροσωπεί ό,τι κάνει τα πράγματα αγαπητά – και πρώτα-πρώτα, που κάνει αγαπητό εμένα. Γι’ αυτό δεν υπάρχει έρωτας δίχως απαίτηση τρομερή απ’ τον άλλο – δίχως την απαίτηση να με τοποθετήσει και εμένα στην αντίστοιχη θέση μες στη δική του ψυχή. Γι’ αυτό η τόσο ανθρώπινη (κι ανέφικτη όμως για τους ανθρώπους) απαίτηση της αποκλειστικότητας οδηγεί τελικά σε προσδοκίες ουσιαστικά απάνθρωπες.
(περισσότερα…)