ΑΠΟ ΤΗ ΝΑΡΚΙΣΣΙΣΤΙΚΗ ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΣΤΟ ΕΝΤΕΧΝΟ ΑΙΤΗΜΑ
Στην εκπομπή «Βιβλιοβούλιο» της Vouli TV, ο Μανώλης Πιμπλής συνομιλεί με τον Νίκο Σιδέρη και τον Δημήτρη Αναγνωστόπουλο για το έντεχνο αίτημα, με αφετηρία το βιβλίο
«Πώς το παιδί μαθαίνει να μιλά λαβαίνοντας υπόψη και τον άλλον» (εκδόσεις Αρμός).
Ένα απόσπασμα :
Συχνά, όπως στην πανδημία, οι γονείς φτάνουν σε απόγνωση μπροστά στα ατελείωτα «θέλω αυτό, θέλω εκείνο …», την καταιγίδα αιτημάτων των παιδιών τους. Φτάνουν σε απόγνωση επειδή δεν ξέρουν πώς να ρυθμίσουν το αίτημα του παιδιού τους ώστε να εκφράζει ελεύθερα την επιθυμία του, το θέλω του, αλλά χωρίς να πνίγει τον άλλον, ούτε και το ίδιο το παιδί να πνίγεται αν δεν γίνει το χατίρι του. Οι γονείς δεν ξέρουν πώς να βοηθήσουν το παιδί τους ώστε να κάνει τη διάκριση ανάμεσα στο χατίρι και την αγάπη.
Τυπικά, αν δεν του γίνει το χατίρι, το παιδί στην αρχή θα γκρινιάξει και στο τέλος θα χρησιμοποιήσει το υπερόπλο του, δηλαδή θα πει «Δεν μ ’αγαπάς!». Όμως οι γονείς μπορούν να του εξηγήσουν ότι δεν σου κάνω αυτό το χατίρι όχι γιατί δεν σ’αγαπάω, αλλά γιατί δεν γίνεται. Σ ’αγαπάω, αλλά δεν μπορώ.
Αν δεν κατακτηθεί αυτή η διάκριση, τότε το παιδί διαβάζει με πολύ περίεργο τρόπο την πραγματικότητα. Δεν λέει «Με δυσαρεστεί που δεν μου κάνεις το χατίρι», κάτι απολύτως εύλογο και διόλου δραματικό. Αλλά διαβάζει την κατάσταση ως εξής : Δεν μου κάνεις το χατίρι επειδή δεν μ ‘αγαπάς, και δεν μ‘αγαπάς επειδή δεν είμαι άξιο της αγάπης σου. (Αρκεί να θυμηθούμε πόσο συχνά-πυκνά το παιδί ρωτάει «Μ ’αγαπάς;»… όπως και οι ερωτευμένοι-ες, άλλωστε…). Έτσι όμως το θέμα αποκτά για το παιδί υπαρξιακές διαστάσεις. Αγχώνεται το παιδί, αγχώνονται και οι γονείς καθώς αισθάνονται το άγχος του παιδιού, δεν ξέρουν τι να κάνουν, πνίγονται όλοι. Κι όλο αυτό το τραυματικό αδιέξοδο προκύπτει επειδή δεν γίνεται η διάκριση ανάμεσα στο «Δεν είναι η ώρα για παγωτό» και στο «Δεν σ’αγαπάω». Επειδή δεν λέγεται ο λόγος που βάζει τα πάντα στη θέση τους : «Σ’ αγαπάω, αλλά αυτό που ζητάς δεν γίνεται», «Σ’αγαπάω αλλά δεν μπορώ».