Ο ψυχίατρος Νίκος Σιδέρης μιλάει για τους πλημμυρισμένους από την οργή εφήβους και τις βυθισμένες στην απόγνωση οικογένειες.
«Δεν θα ξεχάσω ποτέ την αντίδραση μιας μητέρας στην Κέρκυρα. Είχα πάει εκεί να συζητήσω με τα παιδιά ενός λυκείου και, την άλλη μέρα, με γονείς και γενικά ενήλικες με θέμα «Eφηβεία και οικογένεια». Πήρε τον λόγο, είπε σχηματικά το πρόβλημά της και ύστερα με ρώτησε: «Μήπως πρέπει να τον πάω σε ψυχολόγο;». Της απάντησα, λοιπόν: «Τα παιδιά δεν θέλουν ψυχολόγο. Γονείς θέλουν!». Και η αντίδρασή της, όλο απορία: «Και πώς να γίνουμε τώρα γονείς;». Το συγκεκριμένο περιστατικό αναφέρει στο νέο του βιβλίο με τίτλο «Τα παιδιά δεν θέλουν ψυχολόγο. Γονείς θέλουν!» (εκδόσεις Μεταίχμιο) ο Νίκος Σιδέρης.
Ο έμπειρος ψυχίατρος, ψυχαναλυτής και οικογενειακός θεραπευτής, σε μια χρονική συγκυρία εξαιρετικά επίκαιρη λόγω των πρόσφατων γεγονότων του Δεκεμβρίου, μιλάει για παιδιά ψυχικά ορφανά, για γονείς που σηκώνουν τα χέρια ψηλά, για έκπτωση του έγκυρου λόγου, για ακατανοησία και φόβο, για χαμένες γενιές. Το βιβλίο του, εκτός από επιστημονική μελέτη και εμπιστευτική επιστολή σε συνήθεις γονείς, που μέσα σε συνήθεις οικογένειες ανατρέφουν συνήθη παιδιά, αποτελεί και κοινωνική παρέμβαση μέσα στο κλίμα της εμπειρίας του Δεκέμβρη που φώτισε αδιέξοδα και γέννησε ερωτήματα σε μικρούς και μεγάλους.
– Τι σας έκανε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
– Τα τελευταία τρία – τέσσερα χρόνια, όλο και συχνότερα με πλησιάζουν άνθρωποι και μου λένε: «Εχω κάποια προβλήματα με το παιδί, να το φέρω να το δείτε;». Κάνοντας μια σύντομη κουβέντα μαζί τους, 9 στις 10 φορές έβγαζα το συμπέρασμα ότι δεν χρειαζόταν το παιδί ψυχολόγο, αλλά οι γονείς είχαν ανάγκη από συμβουλές. Η παρατήρηση του φαινομένου και η αντίδραση των ανθρώπων σε αυτά που τους έλεγα, ότι δηλαδή το παιδί δεν θέλει ψυχολόγο αλλά οι γονείς, με έκανε πέρυσι το καλοκαίρι να ασχοληθώ με το βιβλίο.