Τα παιδιά θέλουν τους γονείς τους! – συνέντευξη στη Γιούλη Eπτακοίλη

  • Post category:Συνεντεύξεις
  • Reading time:Χρόνος ανάγνωσης 1 λεπ.

Σχολείο και οικογένεια

– Πιστεύετε ότι το σχολείο είναι πηγή βίας;

– Δεν νομίζω ότι το σχολείο είναι η πρωτογενής πηγή της βίας. Το να περιμένουμε από το σχολείο να κάνει τη δουλειά των γονιών είναι ανακόλουθο. Στο σχολείο κανονικά το παιδί πηγαίνει για να μάθει γράμματα και πράγματα. Κι αν η οικογένεια διαλύει τα καλά λόγια που ακούς στο σχολείο, τότε δεν γίνεται τίποτα. Δεν είναι ορθολογικό να περιμένεις από το σχολείο να είναι και οικογένεια. Είναι ένα περιβάλλον μετάδοσης γνώσεων και της ικανότητας να μαθαίνεις, σε διδάσκει την κοινωνική συμβίωση μέσα από κανόνες κι ένα πνεύμα ελευθερίας στη σκέψη και την έκφραση. Η οικογένεια είναι κάτι άλλο. Δεν είσαι υποχρεωμένος να μαθαίνεις χρήσιμα πράγματα μέσα στην οικογένεια. Αλλά πώς φέρεται ένας άνθρωπος σε έναν άλλον άνθρωπο. Πώς λειτουργείς στις ανθρώπινες σχέσεις.

– Τι χάθηκε στην ελληνική οικογένεια;

– Σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, η ελληνική οικογένεια αντέχει ακόμη. Εχει υποστεί όμως μια απορρύθμιση. Η ελληνική οικογένεια, πέρα από ένας τόπος όπου υπήρχαν κάποια υλικά πράγματα που υποστήριζαν την επιβίωση και την ανατροφή ενός παιδιού, πέρα από τη συναισθηματική τροφή που δινόταν σε μεγάλες ποσότητες, πέρα και από την πνευματική διαπεδαγώγηση, ήταν και το περιβάλλον όπου καλλιεργούνταν με πολύ συστηματικό τρόπο η νοηματοδότηση του κόσμου. Μέσα από τις κουβέντες και τη στάση της οικογένειας μεταδιδόταν μια κουλτούρα που επέτρεπε στον καθένα να έχει έναν κόσμο ευανάγνωστο.

Αυτό το τελευταίο στοιχείο χάνεται. Οι αναφορές που είχαν οι μεγάλοι τότε και μπορούσαν να τις μεταδίδουν στα παιδιά. Ενα ολόκληρο σύστημα που δίνει νόημα μαζί με οδηγίες κοινωνικής συμβίωσης και προκοπής. Σήμερα, η λέξη προκοπή δεν χρησιμοποιείται ούτε σε πολιτικό ούτε σε ιερατικό ούτε σε προεδρικό ούτε σε σχολικό λόγο. Οπως και οι λέξεις φιλότιμο, λεβέντης, τίμιος. Αυτά στήριζαν τους ανθρώπους τότε. Και καθώς έφυγαν αυτές οι αναφορές, βρίσκονται μικροί και μεγάλοι σε έναν κόσμο όπου δεν μοιάζει να έχει νόημα, πέρα από το ότι καλύτερα να έχεις λεφτά από το να μην έχεις.

– Βοηθάει και η κρίση των θεσμών…

– Το μόνο θετικό που έχουν τα σκάνδαλα και η κρίση των θεσμών και των αξιών είναι ότι καλλιεργούν την αίσθηση του χιούμορ. Μπορείς να γελάς από το πρωί ώς το βράδυ. Βέβαια και το γεγονός ότι τα περνάμε όλα καλαμπουρίζοντας δείχνει την έκπτωση του έγκυρου λόγου. Και το σωστό να πεις, χαμένο θα πάει. Είναι τραγικό…

– Αυτή η γενιά έχει ελπίδα;

– Εχει ελπίδα γιατί με όλον αυτόν τον άτσαλο τρόπο που εκφράστηκε η αδιαφορία, ο πόνος και η οργή της, έγραψε μια μεγάλη εμπειρία, έγραψε και σαν υπόμνηση σε όλη την ελληνική κοινωνία ότι εδώ υπάρχουν χαμένες γενιές. Πιστεύω ότι η εμπειρία αυτή θα βγάλει κάποια συμπεράσματα και ερωτήματα σε μικρούς και μεγάλους.

Συνέντευξη στη Γιουλη Eπτακοιλη
Καθημερινή –  12-04-09
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_1_12/04/2009_310531