ΣΥΝΟΨΗ
Έτσι λοιπόν, η διεργασία της επιλογής είναι ένα λειτουργικό ανάλογον του ΣΥΡΙΖΑ: Πλήθος συνιστώσες, ενδοψυχικές και εξωτερικές, διαλέγονται και ερίζουν περί του πρακτέου, στα πλαίσια που διαμορφώνει η αναγκαστική ελευθερία, την οποία παράγουν τα παίγνια λόγου και φρεναπάτης, συστατικά κάθε υποκειμενικότητας. Προκύπτει εκάστοτε μία συνισταμένη ως συνθετική επινόηση – η συγκεκριμένη επιλογή. Η οποία αντιπροσωπεύει μία υποβέλτιστη διευθέτηση δεδομένων και ζητουμένων, υλικών και παραστατικών, πραγματικών και φανταστικών, υπό την αιγίδα της ατελούς συνοχής που επιδαψιλεύει στο σύστημα η μυθοπλασία υπό την αιγίδα της φαντασίωσης. Η επινόηση αυτή συνήθως είναι μια φτωχή, ιδιωτική έκφραση – μια ιδιωτική τέχνη. Κάποιες φορές, ωστόσο, κατορθώνει να εξυψωθεί στην κατά Ηράκλειτο καθολικότητα – τυπικά, η τέχνη αντιπροσωπεύει ένα λαμπρό τέτοιο επίτευγμα.
Επιλογή άρα σημαίνει ενσάρκωση προσωπικής μυθολογίας, σημειωτικής και λογισμού στο πλαίσιο ευρύτερων υλικών, αναπαραστασιακών και σημειωτικών συστημάτων, με όρους όχι γραμμικής αιτιότητας, αλλά σκηνικής συμβατότητας με τη θεμελιακή φαντασίωση. Ήθος ανθρώπω δαίμων. Συνεπώς, η επιλογή αντιστοιχεί σε αναδιατύπωση της φαντασίωσης του υποκειμένου στη γλώσσα των συγκεκριμένων περιστάσεων. Τουτέστιν, στην επιλογή ενός φαντάσματος (γενική υποκειμενική ή της αιτίας). Και, υπ’ αυτή την οπτική, στο φάντασμα της επιλογής ως εύλογη μυθοπλασία, που συνιστά την τέχνη του ζην για κάθε συγκεκριμένο υποκείμενο.
ΣΑΝ ΕΠΙΜΕΤΡΟ
Όσα είπαν 2000 λέξεις, τα λένε 2×17 συλλαβές. Δύο χαϊκού (από τη συλλογή μου «Η τέχνη του κόκκου»):
ΝΟΜΟΣ
Ιστός αράχνης.
Πεταλούδα δέρνεται.
Δεν επεμβαίνεις.
ΣΥΜΠΑΘΕΙΑ
Αιγαίο. Μάης.
Οχιά σ’ άδεια πισίνα.
Πώς να τη σώσεις –
Εισήγηση με τίτλο “Το Φάντασμα της Επιλογής” στο επιστημονικό συνέδριο που πραγματοποιήθηκε (15 Νοεμβρίου 2013) στο πλαίσιο της εκδήλωσης “Επιλέγω να… στην Τέχνη, στη Ζωή”.
Επιμέλεια Συνεδρίου: Φώτης Καγγελάρης
Διοργάνωση Εκδήλωσης: Ετερεία Μελέτης Πολιτισμικής Ετερότητας & Δήμος Αθηναίων