Το κατά Διαβόλου ευαγγέλιο – Πολιτική Ψυχολογία της κρίσης

 

Aπόσπασμα, σελ. 34-35:

 

Η κατά διαβόλου διολίσθηση πνευμάτων και πραγμάτων πιθανότατα δεν ανακόπτεται με εξορκισμούς, μάγια, ευχέλαια, φυλαχτά και σκόρδα. Ούτε με άρνηση της πραγματικότητας – τόσο των πραγμάτων όσο και των πνευμάτων. Αλλά με γνώση των μηχανισμών της· με ορθολογική και νηφάλια σκέψη· με πρόσφορη ψυχοσυναισθηματική ρύθμιση των ενεργητών της ιστορίας· με έγκυρο λόγο· και με έλλογη ιστορική πράξη. Αυτός είναι,  λοιπόν, ο ορίζοντας της ανάλυσής μας: Οι παθογόνες επιπτώσεις του κυρίαρχου πολιτικο-μιντιακού λόγου στον κοινωνικό δεσμό, στην ανθρώπινη σχέση και στην ψυχική οικονομία στη σημερινή Ελλάδα. Και η σκιαγραφία του κατάλληλου αντίδοτου για την ενσκήπτουσα παθολογία.

Θα μελετήσουμε πρώτα ένα εύγλωττο παράδειγμα αυτού του κυρίαρχου λόγου – το επιχείρημα της ζεστής πισίνας.

Στη συνέχεια, θα αναλύσουμε τη μορφολογία, τη δομή και την επικοινωνία του κυρίαρχου λόγου, κωδικοποιώντας το περιεχόμενό του, τους μηχανισμούς του, καθώς  και τις επιπτώσεις του τόσο στην έμπρακτη στάση ατόμων και κοινωνικών ομάδων, όσο και στη δυναμική των πολιτικών διεργασιών. Άξονας της ανάλυσης αυτής, ένα χαρακτηριστικό κενό του νου και της ψυχής, ένα καίριο ψυχοδιανοητικό κενό  που καλλιεργείται από το συγκεκριμένο είδος λόγου και την αλληλεπίδρασή του με ιστορικούς και κοινωνικούς παράγοντες.

Ακολουθεί ανάλυση των επιπτώσεων του κυρίαρχου λόγου στον κοινωνικό δεσμό και την ανθρώπινη σχέση.

Έπεται η παρουσίαση της απροσδόκητης ανακάλυψης ενός χειρογράφου, ηλικίας πολλών αιώνων, το οποίο  φωτίζει με ιδιαίτερο τρόπο την κατάσταση.

Στη συνέχεια αναλύεται, σε δύο επίπεδα (φαντασιώσεις και ενορμήσεις), το θεμέλιο ψυχικό υπόστρωμα των προαναφερθέντων φαινομένων.

Και, τέλος, διερευνάται η δυνατότητα και οι τρόποι αναχαίτισης και θεραπείας της νόσου – το βασικό αντίδοτο και η ενδεικνυόμενη στρατηγική.