Forme et sens dans l’inconscient Freudien
La parole de la discorde
La parole, dont question ici, est le célèbre énoncé lacanien: « L’ inconscient est structuré comme un langage ».
La parole de la discorde
La parole, dont question ici, est le célèbre énoncé lacanien: « L’ inconscient est structuré comme un langage ».
Έλληνες, για τον έρωτα μαχόμενοι
Του πόθου πένητες για μια αγκαλιά φρενίτες
Των ερειπίων του πιο πέρα πάντα μυστικού
τεχνίτες πλάνητες
Στον ξένο μέσα μας ειπέτε πως τελειώνει
Εδώ η ζωή και πουθενά ο πόθος
(περισσότερα…)
(Εισαγωγή του Νίκου Σιδέρη στο βιβλίο του Σπύρου Δόικα «Αιδοίον το δηκτικόν — Όλα όσα φοβούνται οι άντρες για τις γυναίκες και το σεξ», εκδόσεις Captainbook, 2012)
Ο μύθος του Τειρεσία, που ευτύχησε ή ατύχησε να ζήσει και την αρσενική και τη θηλυκή εκδοχή της σεξουαλικότητας, και την ανδρική και τη γυναικεία διάσταση της απόλαυσης, οδηγεί τους θεούς να του θέσουν ένα αγωνιώδες ερώτημα: Πώς είναι, τι είναι, τάχα με τι συγκρίνεται… η ηδονή και η απόλαυση του άλλου μέρους του ανθρώπου; Καημός θεών, η μυθική απάντηση –κάποια απάντηση– ως προς το ερώτημα της γυναικείας απόλαυσης αντιπροσωπεύει ταυτόχρονα αγωνιώδες ζητούμενο και ανυπόφορη γνώση: Ο Τειρεσίας, δίνοντας σαν απάντηση την πρωτοκαθεδρία της γυναικείας απόλαυσης, λαβαίνει σαν απολαβή του να χάσει το φως του – ένας άλλος Οιδίπους; Γιατί τάχα; Μήπως επειδή με ό,τι είπε και ό,τι δεν είπε έφερε μπρος σε θεούς κι ανθρώπους το χάος και την άβυσσο του καημού «να ’σαι κι ο άλλος»;
Η εμπειρία της ανθρωπότητας ως προς τη σωματικότητα της σεξουαλικής πράξης ταλαντούνται και ταλαντεύεται ανάμεσα στην αυταπάτη και το μυστήριο.
Από τότε μέχρι τώρα, κάθε τόσο, κάποιος επιχειρεί να ιδιοποιηθεί το Πολυτεχνείο.
Οι μορφές αυτής της ιδιοποίησης είναι διάφορες εκδοχές κούφιας επανάληψης του ίδιου:
(περισσότερα…)
Penser la pensée, c’ est déjà complexe; les tentations du narcissisme et les paradoxes de l’ autoréférence y guettent et rendent cette demarche délicate et ouverte, sinon incertaine.
Γνώρισα τον Κώστα Ακρίβο πριν δύο χρόνια, πρώτα σαν άνθρωπο, μετά σαν έργο. Στην εικόνα που σχημάτισα γι’ αυτόν δεσπόζει μια ιδιότητα: Η διανοητική εντιμότητα. Αυτή που του επέτρεψε, όταν ευθέως ζήτησα την άδειά του να μιλήσω εδώ δημόσια για θέματα και πράγματα λεπτά, δύσκολα και τραυματικά, να μου πει ρητά ότι ήθελε να μιλήσω και να πω ό,τι βλέπω ως ψυχική πραγματικότητα, ανεξάρτητα από σκοπιμότητες τύπου «πανηγυρικός της ημέρας», με δεδομένη την ψυχαναλυτική ιδιότητά μου. Θεωρώ ότι αυτό τιμά βαθύτατα τον ίδιο και μένα, που με εμπιστεύτηκε σε θέματα με κάποιο προσωπικό ρίσκο.
(περισσότερα…)
Ερωτικό 1971
Χωρίς να βγαίνω πηαίνω και σε ψάχνω
Κάτω απ’ τον ίσκιο των βομβαρδιστικών
Σε μετοχές κι αντιμαχόμενες βιτρίνες
Σε βαριά πατήματα στρατιωτικά –
Μόνο στη σκέψη κι έρημος σε βρίσκω
Στην πρώτην όψη σου, καλή κι αληθινή
– Ερειπωμένη μουσική και σπίτι.
(περισσότερα…)